گل و گیاه ظرافت

طالبی با نام علمی Cucumis Melo Var.Cantalupensis مانند بقیه گیاهان خانواده Cucurbitaceae طالب آب‌وهوای گرم و آفتابی است. آنها گیاهان یک‌ساله‌اند و احتیاج به فصل رشد طولانی دارند. طالبی بومی آسیا و به‌احتمال‌زیاد ایران است. طالبی در مناطقی کاشته می‌شود که بین آخرین سرمای بهاره و او بین سرمای پاییزه حدود ۱۴۰ روز فاصله باشد. هوای مرطوب مناسب رشد آن‌ها نیست و میوه آن‌ها در این نوع هوا شیرین نمی‌شود ضمن اینکه هوای مرطوب در آن‌ها موجب اشاعه بیماری‌های قارچی می‌شود. هوای گرم و خشک باعث شیرین‌تر شدن میوه در این گیاه می‌گردد. همین‌طور هوای ابری مناسب رشد خربزه نیست. این گیاه یک‌پایه بوده و گل‌های نر و ماده از هم جدا و حشرات در گرده‌افشانی آن‌ها نقش دارند. طالبی سمسوری یا Magenta Melon شبیه یک توپ گرد بوده و دارای یک گوشت نارنجی و آناناسی و شیرین‌مزه است. پوست آن نازک و دارای عطر دل‌نشینی بوده و رنگ پوست آن سفید و دارای شیارهای موازی و سبز است. هرچه رنگ آن زرد روشن‌تر باشد رسیده‌تر و شیرین‌تر است. این رقم زودرس و شیرین بوده و کامل مناسب و سازگار با آب‌وهوای ایران تولید شده است.

ویژگی‌ها

پوشش دهی برگی عالی که از آفتاب‌سوختگی میوه جلوگیری می‌کند.

میوه‌ای گرد شکل همراه با رگه‌های جذاب.

حفره تخم نسبتاً کوچک همراه با گوشتی سفت.

میوه دهی بالا همراه با بوته‌ای قوی.

میان‌رس است (حدود ۹۵ تا ۱۰۵ روز بعد از کاشت طالبی).

توربندی مناسبی دارد.

بسیار شیرین و مطبوع است

خاک

هرچند که خربزه در طیف وسیعی از انواع خاک‌ها کشت می‌شود ولی تنها در خاک‌های حاصلخیز که دارای مواد غذایی آلی و معدنی کافی باشند بهترین نتیجه را می‌دهند. بهترین زمین برای کاشت این گیاه خاک‌های شنی و سبک با pH بین ۵/۵ تا ۷ است. در کشت باید به این نکته توجه کرد که خربزه در زمین‌های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و باید کمی هوموسی و دارای مواد آلی باشد. خربزه از جمله صیفی‌هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می‌کند، به همین دلیل استفاده از کودهای شیمیایی کامل ازت فسفر و پتاسیم توصیه می‌شود.

نور

نور کامل و آفتاب مستقیم برای این گیاه مناسب است. هوای ابری و بارانی در موقع رسیدن میوه باعث می‌شود که خربزه طعم مطبوع و کیفیت لازم را پیدا نکند.

آبیاری

صرف‌نظر از اینکه در باغچه یا در گلدان می‌کارید همیشه خاک آن را باید مرطوب نگهدارید. مخصوصاً زمانی که گیاه در حال رشد است باید همیشه خاک آن خیس باشد. البته باید گلدان و یا خاک باغچه شما زهکشی مناسبی داشته باشد زیرا که آبیاری زیاد نیز موجب گندیدن گیاه می‌شود.

کاشت

کاشت خربزه به‌صورت مستقیم صورت می‌گیرد به خاطر اینکه ریشه‌های آن حساس به جابه‌جایی است. در مناطق معتدل بذر خربزه را مستقیماً در اواخر یا اواسط بهار در محل اصلی می‌کارند و در مناطق گرمسیر بذر طالبی در اواسط زمستان کاشته می‌شود. آب‌وهوای مناسب برای خربزه یک فصل نسبتاً طولانی عاری از یخبندان همراه با نور فراوان و حرارت هوای خشک و رطوبت کافی خاک است. کشت طالبی مانند بقیه گیاهان هم‌خانواده به‌صورت جوی پشته و کپه‌ای و به روش نمکاری است. تعداد ۳ الی ۵ بذر خیس‌خورده در هر کپه کاشته می‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به ۲ یا ۳ و گاهی به یک بوته کاهش داده می‌شود و این زمانی است که بوته ۴ برگی شده باشد فاصله بین دو بته حدود ۶۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و فاصله دو خط کشت بین ۲ تا ۳ متر است. برای داشتن محصولی زودرس یا در مناطقی که دوره رشد کوتاه است می‌توان در گلخانه یا شاسی داخل گلدان‌های جیفی پات اقدام به کشت کرد و در زمان مناسب بوته‌های آماده‌شده در جیفی پات را به محل اصلی منتقل نمود. مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلی الزامی است.

داشت

مراقبت‌های لازم پس از کاشت نشاء خربزه عبارت‌اند از آبیاری، دفع علف‌های هرز و سله شکنی است. پس از کشت آبیاری اهمیت زیادی دارد. به‌طوری‌که یک دوره خشکی شدید باعث ریزش گل‌ها و میوه‌ها می‌شود. پس از انتقال نشا باید ابتدا روزانه آبیاری صورت گیرد و پس از آن بسته به نوع خاک و شرایط آب و هوایی هر ۷ روز یک‌بار باید آبیاری انجام گیرد.

برداشت

زمان برداشت به عوامل مختلفی بستگی دارد، این گیاه گونه‌های زودرس، میان‌رس و دیررسی دارد. لذا موقع برداشت آن‌ها به نوع واریته هم بستگی دارد. از دیگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزدیک باشد بهتر است دیرتر برداشت شود تا شیرین‌تر شود و کامل برسد ولی درصورت دوری بازار مصرف توصیه می‌شود زودتر برداشت شود چون میوه‌های رسیده شدید در هنگام جابجایی آسیب می‌بیند.

خواص طالبی

از نظر خواص خربزه، طالبی یکی از بهترین منابع ویتامین آ است و مملو از بتاکاروتن بوده که در بدن تبدیل به ویتامین آ می‌شود. بتاکاروتن یک آنتی‌اکسیدان بسیار عالی است که از سرطان پیشگیری می‌کند، کلسترول را کاهش می‌دهد و درصد بیماری‌های قلب و عروق را به طرز چشمگیری کم می‌کند. این ویتامین در بهبود بینایی و حفظ سلامت و طراوت پوست، نقش ارزنده‌ای دارد. به‌علاوه بتاکاروتن بالای طالبی، مانع بروز آب مروارید در سالمندان می‌شود. طالبی همچنین حاوی ویتامین ث و علاوه بر آن، مواد مغذی دیگری مثل پتاسیم، اسید فولیک، فیبر، منیزیم، ید و ویتامین‌های ب ۶ است. وجود مجموعه‌ای از ویتامین‌ها در خربزه و تخمه خربزه به‌خصوص ویتامین‌های گروه ب در این میوه، آن را به ماده‌ای بسیار خوب برای تنظیم متابولیسم در بدن تبدیل کرده و ازاین‌رو میوه‌ای بسیار مفید برای افزایش وزن کودکان و نوجوانان و افراد لاغر است.

طالبی میوه‌ای خنک و اشتهاآور است و به دلیل دارا بودن درصد بالای آب، فیبر و مواد معدنی مناسب، ادرارآور و ملین است. مصرف این میوه همچنین به افرادی که از کم‌خونی رنج می‌برند توصیه می‌شود. مطالعات نشان داده است که افرادی که از آسم رنج می‌برند در صورت استفاده از میوه‌هایی که خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی دارند، کمتر دچار حملات تنفسی می‌شوند. ازاین‌رو مصرف طالبی برای کسانی که سل ریوی دارند، مفید است. طالبی و گرمک به دلیل دارا بودن مقدار زیادی فیبر برای کسانی که از یبوست رنج می‌برند، مفید است. همچنین میوه‌هایی که پتاسیم بالایی دارند نظیر طالبی، موز، سیب و… از بروز نارسایی قلبی جلوگیری کرده و در صورت بروز، از شدت آن می‌کاهند. ازآنجاکه کلسترول، فشارخون و هموسیستیئن بالا، زمینه‌ساز بروز بیماری‌های قلبی هستند، مصرف طالبی به دلیل دارا بودن مواد مغذی برای کنترل این سه فاکتور مفید است و در سلامت قلب نقش کارآمدی دارد. البته افرادی که از بیماری قند رنج می‌برند در مصرف طالبی باید جانب احتیاط را رعایت کنند. همچنین دانشمندان با تحقیق بر پوست میوه‌هایی مثل خربزه و طالبی دریافته‌اند که پوست این میوه‌ها می‌تواند منبعی برای مسمومیت غذایی باشد؛ ازاین‌رو شستن کامل میوه‌ها بسیار توصیه می‌شود.

برای خرید بذر خربزه و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

شلغم گیاهی سرشار از خاصیت است. این سبزی در رنگ‌های مختلف سفید، بنفش در اندازه‌های مختلف دیده می‌شود که دارای خواص درمانی بسیاری است. شلغم از جمله صیفی جاتی است که در پاییز به بازار عرضه می‌شود و مورد مصرف قرار می‌گیرد. شلغم بنفش و سفید یک نوع شلغم به رنگ سفید و بنفش است. طعم آن شیرین ملس است. مناسب برای تازه خوری با آب‌لیمو و پخته با نمک می‌باشد.

کاشت

برای کاشت شلغم در باغچه ابتدا باید زمینی را که می‌خواهید بذر شلغم در آن بکارید را شخم بزنید و به خاک آن کود دامی اضافه کنید و خاک را خوب به هم بزنید تا کود با خاک ترکیب شود سپس خاک را خوب خورد کرده و سطح خاک را صاف کنید. توجه داشته باشید اضافه کردن کود دامی کهنه به خاک باعث رشد بهتر سبزی می‌شود. بذرها را بر روی بستری که آماده کردید بپاشید. بذرها خیلی نزدیک هم و فشرده پاشیده نشوند. بهترین فاصله برای ترب­ها ۱۰ سانتیمتر هست؛ زیرا بعداز اینکه بزرگ‌تر شدند توی هم رفته و رشد خوبی نخواهند داشت و محصول خوبی نمی‌دهند. کافی است بر روی بذر شلغم حدود نیم سانتیمتر کود دامی یا خاک بپاشید و به‌آرامی خوب آب بدهید. بهتر است ۱۰ روز اول با آبپاش آبیاری بکنید تا بذرها جابجا نشوند. در حدود ۵ تا ۱۰ روز طول می‌کشد که بذرها سبز بشوند. بعد از اینکه بذرها سبز شده و کمی بزرگ‌تر شدند اگر فاصله برخی شلغم‌ها به هم نزدیک هست بهتر است برخی‌ها را از خاک دربیاورید و تراکم را کمتر کنید.

برای اینکه شلغم به شما مغز خیلی خوب و حجیمی بدهد بذر شلغم‌ها را بهتر است در گلدان نکارید یا اگر در گلدان می‌کارید حتماً گلدان شما بزرگ باشد و فاصله بین بوته‌های شلغم بیشتر باشد و اگر بعد از سبز شدن دیدید فاصله نزدیک هست بخشی از آن‌ها را دربیاورید تا خلوت‌تر شود. در دنیای امروز خیلی‌ها آپارتمان‌نشین هستند و ممکن است باغچه‌ای برای کاشت سبزی نداشته باشند اما در گلدان و بستری کوچک هم می‌توان سبزی کاشت. ابتدا گلدانی به‌اندازه دلخواهتان تهیه کنید سپس خاکی مناسب (ترکیبی از ۶۰ درصد خاک باغچه – ۲۰ درصد ماسه -۲۰ درصد کود دامی) را درون گلدان بریزید و بذرها را روی خاک با فاصله‌ای بین ۵ الی ۱۰ سانتی­متر بپاشید و روی آن حدود نیم سانتی­متر کود دامی (اگر کود دامی در دسترس نبود از ورمی کمپوست استفاده کنید) یا خاک بریزید و خوب آب بدید بهتر است روی آن نایلون فریزر بکشید و کنار پنجره جنوبی یا بالکن بگذارید. حتماً به نور توجه شود چون که به نور زیادی نیاز دارند. در مجموع بهتر است در بالکن در مکانی با نور مستقیم آفتاب نگهداری شود. در صورت کمبود نور ساقه‌ها بلند شده و سبزی‌ها کیفیت خوبی نخواهند داشت.

شلغم توسط بذر پرورش داده می‌شود. این سبزی برای رشد کردن و جوانه زدن به میزان آب زیادی نیاز دارد. سطح خاک باید همیشه مرطوب باشد. شلغم این قابلیت را دارد تا در هر نوع خاکی کاشته شود؛ اما زمین‌های با خاک سنگین که رطوبت را در خود نگه می‌دارند بهترین گزینه هستند. برای این منظور زمین‌های رسی گزینه مناسبی هستند. شلغم در دمای ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد به‌خوبی رشد خود را ادامه می‌دهد. این سبزی هوای معتدل سرد را بیشتر می‌پسندد. شلغم برای رشد نیاز به نور کامل خورشید دارد.

مراقبت‌ها

بذر مرغوب تهیه کنید.

قبل از کاشت بذر باید زمین را شخم بزنید و کودپاشی کنید.

از کودهای حیوانی تازه استفاده نکنید.

بعد از سبز شدن جوانه‌ها باید بوته‌ها را تنک کنید.

اگر شلغم زیادی در زمین باقی بماند پوک می‌شود.

خواص شلغم

بهترین داروی سرماخوردگی می‌باشد.

درمان‌کننده جوش‌های غرور جوانی است.

تخمدان‌ها را تقویت کرده و برای باروری آماده می‌کند.

فیبر زیادی را دارد و در نتیجه روده‌ها را به‌خوبی پاک می‌کند.

مسکن اعصاب است.

برونشیت و اسم را درمان می‌کند.

شلغم به‌عنوان یک سبزی آنتی باکتریال شناخته شده است. ازاین‌رو در درمان گلودرد کاربرد دارد.

موجب تقویت حافظه و افزایش تمرکز می‌شود.

سیستم عصبی را کنترل و تقویت می‌کند.

شلغم خام سرشار از ویتامین C می‌باشد.

برای خرید بذر شلغم و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

شَنبَلیله یا شنبلید (نام علمی Trigonella foenum-graecum) گیاهی است از تیره Leguminosae. گیاهی است علفی به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر با گل‌هایی منفرد و به رنگ روشن که رنگ میوه‌های آن زرد تا قهوه‌ای است. این گیاه بومی ایران بوده و در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می‌روید و به‌عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف می‌شود. شنبلیله در کنار راه‌ها نیز می‌روید و به این خاطر در قدیم به آن گل راه‌رو هم می‌گفتند. بذر شنبلیله یک بذر ارگانیک است. شنبلیله را می‌توان به‌صورت خام با سبزی خوراکی و همچنین پخته‌شده مصرف کرد. این گیاه دارای طعم معطری است. شنبلیله از جمله گیاهان بومی ایران است. گیاهی خوش‌خوراک که ارزش غذایی بالایی دارد. علاوه بر شاخ و برگ شنبلیله، دانه شنبلیله نیز سرشار از مواد مغذی است و قابل‌مصرف است. شنبلیله دارای مواد چربی، نشاسته مواد ازت و فسفر به همراه ماده به نام گونل لین است.

متأسفانه این روزها برخی اخبار مبنی بر آبیاری سبزی‌ها با آب فاضلاب و ناسالم بودن آنها به گوش می‌رسد. بنابراین بهتر است امسال برای کاشت سبزی مصرفی خودمان دست به کار شده و دیگران را نیز به کاشت سبزی جات در منزل و آپارتمان تشویق کنیم. مشاهده رشد هر روزه سبزی‌ها در گلدان و برداشت و مصرف آن یکی از راه‌های یافتن آرامش در این ایام است. اگر می‌خواهید سبزی‌هایتان را پشت پنجره و تو گلدان‌های زیبا پرورش بدهید بهتر است از خاک آماده و تمیز استفاده کنید تا فضای آپارتمان از حشره و موجودات دیگر پر نشود. بهترین خاک برای کاشت سبزی شنبلیله کمپوست آماده است. اگر فقط می‌خواهید چند نمونه سبزی بکارید بدون شک ریحان سبز یا بنفش، تربچه، جعفری و شاهی اولین انتخاب‌ها هستند. برای اینکه سبزی‌های شما همیشه سبز و شاداب و از بیماری و آفات به دور باشند می‌توانید از کود NPK همانند ۲۰-۲۰-۲۰ استفاده کنید.

بذر معمولی سبزی معمولاً به‌صورت کیلویی عرضه می‌شود و ناخالصی دارد و بخشی از آن را تخم علف تشکیل می‌دهد و نسبت به بیماری‌ها مقاومت پایینی دارد و انتخاب مناسبی برای کاشت شنبلیله در آپارتمان و ابعاد کوچک مثل گلدان نیست. برخلاف تصور خیلی از ما بذر اصلاح‌شده به معنای دست‌کاری ژنتیکی و تراریخته نیست. بلکه به معنای دقت در بذرگیری و انتخاب محصول مناسب برای بذرگیری است و گرده افشانی و تلقیح به‌صورت علمی و بر اساس استاندارهایی انجام می‌گیرد. درنتیجه بذر اصلاح‌شده نسبت به بیماری و آفات مقاوم است و درصد خلوص بالاتری دارد. همچنین از نظر رنگ و شادابی برتر از بذرهای معمولی‌اند. درنتیجه انتخاب مناسب‌تری برای کاشت بوده و تجربه بسیار خوبی از کاشت را به همراه دارد.

روش کاشت در گلدان

بذر، خاک استاندارد (کمپوست پیشنهاد می‌شود)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت شنبلیله در آپارتمان هستند. ابتدا بذرها را برای مدت ۱۰ ساعت و حداکثر ۳ روز خیس می‌کنیم. خاک را الک کرده تا نرم و یکدست شود. گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (کمپوست آماده) پر می‌کنیم (بیش از ۳/۴ گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک می‌ریزیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم. ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر سبزی نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. البته می‌توانید بدون خیس کردن بذرها در آب، آن‌ها را به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند. کوددهی را از هفته دوم بعد از جوانه‌زنی شروع کنید.

روش کاشت در باغچه و زمین

برای این کار بهتر است ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو می‌کنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را به‌صورت دست پاش و یکنواخت در محل موردنظر ریخته و سپس با شن کش یا چنگال خاک را با آرامی زیرورو می‌کنیم تا بذرها به زیر خاک بروند. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به‌صورتی که آب بذرها را جابجا نکند و با خود نبرد. تا قبل از سبز شدن باغچه بهتر است هر روز یا روزی دو بار باغچه را آبیاری کنیم.

برای برداشت سبزی به‌خصوص در اولین برداشت‌ها بهتر است از قیچی استفاده کنیم زیرا بذرها زیاد در عمق قرار نداشته و ریشه قوی نداشته درنتیجه ممکن است از خاک دربیایند. برای برداشت سبزی‌ها را نباید از ریشه دربیاوریم بلکه تنها نوک آن را جدا کنیم و مصرف کنیم. بعد از گذشت چند روز از برداشت سبزی، مجدد می‌توانیم آن را برداشت کنیم و سبزی‌ها دوباره سبز می‌شوند.سبزی ها اگر چیده و سرگیری نشوند به گل می روند البته گل های شنبلیله زود ظاهر می شوند.

خواص شنبلیله

لاغری: اگر به دنبال یک راه طبیعی برای کاهش چربی‌های بدن و افزایش توده عضلانی می‌گردید، به شما پیشنهاد می‌کنیم که شنبلیله را هم در برنامه غذایی‌تان بگنجانید. نتایج مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله انجمن بین‌المللی تغذیه وزشی نشان منتشر شده است نشان می‌دهد که شنبلیله به میزان قابل‌توجهی بر بالا بردن مقاومت بدن، کاهش چربی‌ها و افزایش توده‌های عضلاتی بدون چربی تأثیرگذار است.

دیابت: یکی دیگر از ویژگی‌های شنبلیله، جلوگیری از ابتلا به دیابت و کنترل آن است. این سبزی خوش عطر می‌تواند سبب تحریک تولید انسولین و کاهش جذب قند در معده شود. این گیاه حاوی یک اسید آمینه ویژه است که مانع مقاومت بدن به انسولین می‌شود.

حمله‌های قلبی: متخصصان تغذیه می‌گویند شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شنبلیله می‌تواند با کاهش سطح کلسترول مضر و تری‌گلیسیرید از حمله‌های قلبی و سکته‌های مغزی جلوگیری کند. البته افراد مبتلا به برخی بیماری‌های خاص قلبی و عروقی بهتر است پیش از مصرف شنبلیله با پزشک خود مشورت کنند. بیماری‌های زنان و بارداری: مصرف شنبلیله در طول یک ماه، با تعادل هورمون‌ها، به کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی و حتی یائسگی کمک می‌کند. اگر باردار هستید و برای نخستین بار قصد دارید از شنبلیله استفاده کنید، بهتر است پیش از مصرف آن با پزشکتان مشورت کنید؛ اما متخصصان تغذیه می‌گویند شنبلیله یک سبزی همه‌کاره است که می‌تواند زایمان طبیعی را آسان‌تر کند. همچنین به گفته آنان شنبلیله در تقویت جریان شیر در زنان شیرده تأثیر قابل‌توجهی دارد.

افزایش حجم پستان: متخصصان زنان و زیبایی می‌گویند که شنبلیله می‌تواند در رشد طبیعی پستان تأثیرگذار باشد. این پزشکان ادعا می‌کنند که شنبلیله به‌عنوان یک مکمل می‌تواند به‌طور منظم سبب تحریک تولید سلول‌های جدید پستان شود.

سلامت مردان: شنبلیله دارای فتوشیمی‌هایی به نام ساپونین است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ساپونین بر فعال کردن هورمون‌های مردانه، افزایش تمایلات جنسی و افزایش عملکرد جنسی مردان تأثیرگذار است. یک تحقیق یکپارچه در مرکز پژوهشی طب بالینی و مولکولی استرالیا نشان داد مردانی که به‌طور مرتب در طول یک دوره شش هفته‌ای دو بار در روز شنبلیله استفاده می‌کردند تا ۳۰ درصد افزایش عملکرد جنسی را تجربه کرده‌اند.

شنبلیله به صورت های مختلفی مانند شنبلیله تازه، دمنوش شنبلیله، عرق شنبلیله، شنبلیله خشک و روغن شنبلیله مورد مصرف قرار می گیرد.

برای خرید بذر شنبلیله و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

زردآلو نام میوه‌ای خوراکی، گرد و کروی مانند است. میوه این گیاه هسته‌دار می‌باشد که هسته آن نیز بسیار خوشمزه است که طرفداران زیادی دارد. زردآلو از تیره گل‌سرخیان و رزاسه و جزو دسته بادامی هاست که دارای میوه شفت می‌باشند. میوه آن به شکل قلب نوک تیز به رنگ سبز روشن مایل به زرد می‌باشد. گل‌های آن درشت و به رنگ سفید متمایل به قرمز است و دوجنسی می‌باشند. هسته آن صاف، قهوه‌ای و بیضی شکل است. گل‌های زردآلو در بهار معمولاً زودتر از اکثر میوه‌های دیگر باز می‌شود و به همین دلیل باید این گیاه را در مناطقی که سرمای دیررس بهاره وجود نداشته باشد کاشت. منشأ این گیاه را ارمنستان می‌دانند ولی به‌طورقطع اصل این درخت از آسیای غربی و مرکزی است. بومی چین بخصوص چین غربی و سیبری است. درخت زردآلو چندان مرتفع نمی‌باشد و ارتفاعش تا ۶ متر هم می‌رسد.

میوه این گیاه شیرین و به رنگ زرد می‌باشد که در ابتدای رشد به رنگ سبز است. شکوفه‌های زیبا و بزرگی به رنگ سفید و صورتی دارد که به هنگام شکفتن منظره زیبایی را پدید می‌آورد. برگ‌های بیضی مانندی به رنگ سبز دارد. میوه این گیاه گوشتی و درعین‌حال آبدار است. میوه این گیاه در اوایل فصل تابستان می‌رسد. به سرمای دیررس تابستان حساس است. این درخت تا ۴۰ سال نیز عمر می‌کند. میوه این گیاه خواص بسیاری دارد. در بیشتر مناطق رشد می‌کند. در هر گره یک شاخه یک ساله و یا اسپور زردآلو، معمولاً سه جوانه در محور برگ رشد می‌کند. جوانه وسطی رویشی و در جوانه کناری جوانه‌های گل هستند. تعداد جوانه‌های گل موجود در هر واحد رشد یا هر گره بسته به رقم متفاوت است. واحدهای ثانویه رشد طولی (که بعد برداشت تشکیل می‌شوند) تعداد گل بیشتری نسبت به واحدهای اولیه رشد طولی (که طی گلدهی و میوه دهی ایجاد می‌شوند) تولید می‌کنند و احتمال تبدیل یک گل به میوه در واحدهای ثانویه رشد، بیشتر است. به عبارت دیگر شیب تعداد گل‌ها در شاخه‌های بلند از پایین به سمت نوک شاخه افزایش یافته و گل‌ها به‌صورت تدریجی در جهتی مشابه باز می‌شوند. زمان گلدهی زردآلو به رقم و تعداد ساعات سرمای بین ۰ الی ۷ درجه سانتی‌گراد در طی فصل خواب بستگی دارد و طول مدت گلدهی بسته به رقم و شرایط جوی تغییر می‌کند. تمایز یابی زردآلو در اواخر تابستان روی شاخه‌های فصل جاری و اسپورهای کوتاه مسن‌تر صورت می‌گیرد و گل‌ها فقط روی جوانه‌های جانبی به وجود می‌آیند.

درختان زردآلو بیشترین خسارت را از سرماهای بهاره متحمل می‌شوند زیرا زودتر از سایر درختان میوه گل می‌دهند. زردآلو یک گونه کاملاً مستعد برای تشکیل نامنظم میوه است که سبب حذف ارقام خوب زردآلو با وجود داشتن خواص کمی و کیفی مناسب و تقاضای زیاد بازار برای آن‌ها می‌شود. به دلیل سختی ارزیابی تمام عوامل احتمالی مؤثر بر تشکیل میوه در شرایط باغ، این رفتار به‌خوبی شناسایی و ارزیابی نشده است ولی دلایل متعددی برای بی‌نظمی تشکیل میوه زردآلو متصور است.

شرایط محیطی موردنیاز

شرایط محیطی موردنیاز درخت زردآلو، بسیار شبیه هلو است؛ با این تفاوت که کمتر از آن به سرمای زمستانه نیاز دارد.

کوددهی

با توجه به این که اکثر خاک‌های تحت کشت زردآلو آهکی- فقیر- شنی بوده است. مدیریت صحیح کودها یکی از عوامل مؤثر در افزایش کیفیت و بهبود خواص کیفی میوه زردآلو است. در میان عناصر غذایی پتاسیم، کلسیم، روی و بر در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت زردآلو نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند.

خاک

زردآلو در اکثر خاک‌های عمیق که به‌خوبی زهکشی شده باشند قادر به رشد است. ریشه زردآلو در برابر غرقاب شدن بسیار حساس است و خاک‌های که به نسبت سبک و شنی هستند مناسب‌ترند. خاک محل زردآلو باید ۳ متر عمق داشته باشد در صورتی که خاک زهکشی خوبی داشته باشد مقدار زیاد آهک در خاک تأثیری بر روی ریشه درخت نخواهد داشت. زمین‌های مرطوب برای کاشت زردآلو بسیار نامناسب است ولی برعکس در زمین‌های خشک و ریگی و آهکی به‌خوبی به عمل می‌آید. در خاک‌های عمیق، رطوبت کم و سبک بهتر بارور می‌شود. در زمین‌های مرطوب از تنه و شاخه‌های درخت صمغ تراوش می‌کند.

آبیاری

ریشه‌های درخت زردآلو نسبتاً سطحی است یعنی این درختان توانایی یافتن و جذب آب را از اعماق خاک را ندارند و به همین دلیل آبیاری مناسب و وجود رطوبت مناسب در خاک برای رشد و میوه دهی این درختان اهمیت دارد. اگر در منطقه‌ای که زندگی می‌کنید میزان ریزش باران کم است می‌بایست حداکثر هر ۱۰ روز یک بار نسبت به آبیاری گیاهان اقدام کرد. بعد از آبیاری نیز بهتر است که رطوبت تا عمق حدود ۱۸۰ سانتیمتری خاک نفوذ کند زیرا بیشترین حجم ریشه‌های درخت در این عمق از خاک قرار دارند. اینکه چه مقدار از آب را باید استفاده کنیم تا این عمق از خاک خیس شود بستگی به بافت خاک دارد. برای خاک‌های سبک به آب کمتر و برای خاک‌های سنگین به آب بیشتر نیاز است.

نور

درختان زردآلو برای رشد مناسب به مکانی با نور کامل و مستقیم آفتاب حداقل به میزان ۸ ساعت در طی فصل رشد نیاز دارند. نور کم مکان کاشت، موجب رشد ضعیف درختان، ریز شدن برگ‌ها، افزایش فاصله برگ‌ها نسبت به یکدیگر، پریدگی رنگ برگ‌ها، عدم شکل‌گیری جوانه گل و میوه و یا ریزش میوه‌ها در مراحل اولیه رشد و شکل‌گیری میوه‌های ریز و بدون کیفیت می‌شود. اگر رطوبت موردنیاز این گیاه به‌خوبی تأمین شود این گیاه نسبت به نور فصول پر نوری همانند تابستان هیچ‌گونه مشکلی نخواهد داشت.

دما

درختان زردآلو جهت استراحت و برطرف شدن نیاز سرمایی به ۹۰۰-۳۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه نیاز دارد. همچنین در مناطقی که زمستان‌های گرم دارند، شکوفه‌های این درختان در بهار ریزش می‌کند به همین دلیل در مناطق نیمه گرمسیری و یا گرمسیری نمی‌توان این درخت را پرورش داد. از نظر تحمل سرمای زمستان نیز اکثر انواع درختان زردآلو سرمای هوا را در زمستان حداکثر تا ۲۵- درجه سانتی‌گراد تحمل می‌کنند البته انواعی از زردآلو همانند زردآلوی سیبریه Prunus sibirica نیز وجود دارند که سرمای زمستان را تا ۵۰- درجه سانتی‌گراد تحمل می‌کند. اما میوه‌های خوراکی با کیفیت پایینی و به تعداد کم تولید می‌کنند. نوسانات دما در طی فصل رشد می‌تواند موجب از بین رفتن قسمتی از تاج درخت زردآلو شود که این مشکل با نام آپوپلکسی یا مرگ پیش رس معروف است؛ زیرا این نوسانات دمایی می‌توانند موجب ترک خوردن پوست درخت و باز شدن راهی برای ورود سایر آفات و موارد بیماری باز شود و فعالیت این عوامل موجب از بین رفتن برخی قسمت­های تاج و پوست تنه درختان زردآلو می‌شود.

کاشت

زردآلو از طریق بذر، خواباندن، پیوند و قلمه تکثیر می‌شود. بذر این گیاه برای رشد بهتر نیاز به یک دوره سرمادهی دارد برای این کار می‌توانید بذر این گیاه را در فصل پاییز بکارید تا در فصل بهار جوانه بزند و رشد کند. همچنین می‌توانید به مدت دو تا سه ماه بذر این گیاه را در فریزر و در دمای مناسب نگهداری کنید سپس آن را در بستر خاک یا گلدان در عمق مناسبی بکارید و روی آن را با خاک نرم بپوشانید پس از گذشت مدتی گیاه جوانه می‌زند و شروع به رشد می‌کند زمانی که گیاه رشد کرد و به حد معینی از رشد رسید نهال به دست آمده را به زمین اصلی منتقل کنید. عمق کاشت بذر ۱ تا ۳ سانتیمتر است. فاصله کاشت بذر ۳ تا ۵ متر می‌باشد. ارتفاع این گیاه بین ۳ تا ۸ متر و گاهی بیشتر است.

پیوند زنی یکی از روش‌های اصلی تکثیر این درختان است. در این روش پیوندک‌ها از درختان زردآلو که صفات مناسبی در میوه دهی و کیفیت میوه دارند تهیه می‌شود. از آنجایی که ریشه‌های درختان زردآلو به خاک‌های سنگین حساس هستند و در مکان‌هایی که تعویض خاک مشکل است می‌توان از پایه‌هایی استفاده کرد که نسبت به چنین شرایطی حساسیت کمتری دارند. پایه‌های بذری زردآلو و یا به بیان دیگر پایه‌هایی که از کاشت هسته زردآلو به دست می‌آیند مناسب خاک‌هایی عمیق با زهکش مناسب هستند همچنین به طور کلی با استفاده از پایه‌های بذری زردآلو محصولی بهتر و رشدی بیشتر به دست می‌آید. اما اگر خاک سبک‌تر و شنی و با محدودیت آبیاری باشد می‌توان از پایه بادام برای درختان زردآلو استفاده کرد. درختان هلو نیز یکی از پایه‌های متداول برای درختان زردآلو هستند که بخصوص در زمین‌های شنی که زهکش خوبی دارند و آبیاری می‌شوند مناسب است. نتیجه استفاده از پایه هلو پاکوتاه شدن درخت زردآلو است. البته در این پیوند یعنی زردآلو بر روی پایه هلو احتمال عدم گرفتن پیوند و ناسازگاری در محل پیوند وجود دارد و از طرفی کاشتن پایه‌های هلو در باغی که قبلاً درختان هلو در آن رشد می‌کردند نتیجه خوبی نخواهد داشت. در زمین‌های سنگین و مرطوب می‌توان از پایه آلو بخصوص آلوی میروبالان P.cerasifera استفاده کرد البته یکی از مشکلات این پایه حساس بودن آن به پژمردگی ریشه و طوقه با عامل قارچی ورتیسلیوم است.

نوع پیوندی که برای عملیات پیوند زردآلو استفاده می‌شود پیوند T و یا پیوند شکمی است و زمان انجام این پیوند نیز خرداد ماه است. در این زمان از پایه‌هایی استفاده می‌شود که ضخامتی برابر با قطر یک مداد (حدود ۶ میلی‌متر) داشته باشند و انجام عمل پیوند بر روی پایه‌هایی که کمتر از این حد ضخامت دارند را تا شهریور به تعویق می‌اندازند. محل پیوند بر روی پایه نیز حدود ۲۵-۱۰ سانتیمتر از سطح خاک بالاتر است. بعد از گرفتن پیوندک می‌توان مابقی ساقه مربوط به پایه را از بالاتر از مکان پیوند است قطع کرد و برید. البته این کار را می‌توان به‌تدریج نیز انجام داد به شکلی که یک هفته بعد از انجام عمل پیوند ادامه ساقه پایه را از حدود ۱۰ سانتیمتری بالای پیوندک برید و بعد از گذشت دو هفته دیگر و مشاهده رشد پیوندک، باقیمانده پایه از بالای پیوندک حذف کرد.

هرس کردن

در هنگام کاشت نهال جوان، شاخه اصلی از ارتفاع حدود ۷۰ سانتیمتری بالای سطح خاک بریده می‌شود و ۵-۳ شاخه اصلی که البته فواصل مناسبی از یکدیگر دارند و در اطراف تاج درخت پراکنده هستند نگهداری می‌شوند. این شاخه‌ها در اصل چهارچوب اصلی درخت را در آینده تشکیل می‌دهند. این شاخه‌ها نیز تا حدود یک‌سوم ارتفاعی که دارند سرزنی می‌شوند و حدود دوسوم آن‌ها باقی می‌ماند البته در صورت لزوم می‌توان این مقادیر را کاهش و یا افزایش داد. در سال دوم، سوم و چهارم هرس این درختان شامل کم کردن شاخه‌هایی که موجب شلوغ شدن تاج درخت و همچنین قطع کردن و کوتاه کردن شاخه‌هایی است که با هم اصطکاک دارند. میوه‌های درختان زردآلو اکثراً بر روی شاخه‌های کوچک دو ساله (سیخک های دوساله) شکل می‌گیرند و هر سیخک بعد از ۴-۳ سال عمر خشکیده می‌شود و از بین می‌رود و یا در هنگام برداشت میوه‌ها همراه با میوه‌ها از درخت جدا می‌شوند هرس سالانه این درختان به‌منظور تحریک گیاه به تولید سیخک انجام می‌شود. بنابراین ساقه‌های این درختان در زمان هرس سرزنی می‌شوند به‌نحوی‌که یک‌سوم از طول آن‌ها کوتاه شود و دوسوم از طول باقی بمانند. این سرزنی رشد و نمو سیخک­ها را تحریک می‌کند. در درختان بالغ زردآلو شاخه‌های یک‌ساله در درختان جوان و بالغ که به میوه دهی رسیده‌اند ۶۰-۵۰ سانتیمتر و در درختان نسبتاً مسن که هنوز توانایی مناسبی در تولید میوه دارند حدود ۳۵-۲۵ سانتی­متر باید در طی سال رشد کنند. اما اگر رشد بیش از این مقدار است می‌بایست که از رشد بی‌رویه آنان با کمک عمل هرس جلوگیری کرد. البته با کوتاه کردن و سرزنی شاخه‌ها امکان رشد شاخه‌های جانبی بشمار نیز هست که تعداد آن‌ها را نیز می‌بایست کنترل کرد و قطع کرد تا تاج درخت دچار ازدحام و شلوغی نشود.

تنک کردن

عمل دیگری که می‌بایست در زمان شکل‌گیری میوه‌ها انجام داد تنک میوه است زیرا تعداد میوه شکل گرفته در این درختان می‌تواند زیاد باشد که در نتیجه تمامی میوه‌ها از فضای کافی جهت بزرگ شدن برخوردار نیستند و در نتیجه میوه‌هایی کوچک و ریز شکل می‌گیرد اما با کم کردن تعداد میوه‌های نارس در ابتدای رشد می‌توان کاری کرد که میوه‌ها از فضای کافی برخوردار باشند. حدود ۴۰ روز بعد از عمل گرده‌افشانی و یا به بیان دیگر زمانی که قطر میوه‌های جوان ۱٫۵ سانتی­متر شده بودند عمل تنک انجام می‌شود. بین هر دو میوه حدود ۸-۵ سانتی­متر فاصله در نظر گرفته می‌شود و بقیه میوه‌ها حذف می‌شوند.

آفات و بیماری ها

از آفات درختان زردآلو می‌توان به شته، شپشک، کنه تار عنکبوتی، مگس میوه، پیچاننده برگ، سوسک چوب‌خوار و زنبور مغز خوار زردآلو اشاره کرد. از بیماری‌های درخت زردآلو می‌توان به بیماری پوسیدگی قهوه‌ای، شانکر باکتریایی، سفیدک پودری، پژمردگی به دلیل قارچ ورتیسلیوم اشاره کرد. برای مبارزه با پوسیدگی قهوه‌ای که گل‌ها و سرشاخه‌ها را گرفتار می‌کند در فصل بهار زمانی که غنچه‌ها شروع به شکوفایی کردند درختان را با سم قارچ‌کش همانند کلروتالونیل (غلظت بر اساس دستورالعمل کارخانه سازنده سم) سم‌پاشی کنید.

خواص زردآلو

زردآلو یکی از میوه‌های خوبی است که ورزشکاران بعد از ورزش می‌توانند بخورند. به‌شرط آنکه بعد از خوردن، آب ننوشند. در زمستان می‌توانند از برگه زردآلو استفاده کنند و در تابستان اگر می‌خواهند همراه آب باشد از برگه زردآلو خیسانده در آب استفاده شود.

زردآلو بازکننده گرفتگی‌های مجاری عروق و نرم‌کننده سفتی‌ها است. ۱۰ صبح و ۵ عصر میل شود.

زردآلو خاصیت آرام بخشی و نشاط‌آوری دارد؛ در ضمن خوردن آن به آن‌هایی که ناراحتی‌های قلبی دارند نیز توصیه می‌شود.

زردآلو به علت داشتن مقداری اسید سالسیلیک، برای درد مفاصل و رماتیسم مفید است.

خیس شده آن را اگر شخصی که مبتلابه تب است میل کند و پشت سر آن آب گرم و عسل میل کند باعث قطع تب می‌شود.

در برگه زردآلو مقادیری ویتامین D وجود دارد که در رشد استخوان و دندان‌ها بسیار مؤثر است.

مصرف برگه زردآلو سبب هضم غذا می‌شود و از یبوست جلوگیری می‌کند. بدین منظور، ابتدا آن را با آب بشویید. سپس آن را در آب خیس کنید و بگذارید یک شب بماند. سپس یک دانه لیموترش در آن بیندازید و صبح ناشتا، برگه خیس خورده را همراه با آب آن میل کنید که برای رفع یبوست بسیار مفید است.

وجود فلوئور در زردآلو از پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کند.

زردآلو، باعث رفع تشنگی و عطش می‌شود.

هیچ‌گاه بعد از غذا زردآلو نخورید و بعد از خوردن زردآلو حمام سرد ننمایید.

برای درمان اسهال ۱۰ گرم برگ خشک آن را با آب سرد میل نمایید

برای از بین بردن کرم معده ۵ گرم از روغن مغز تلخ زردآلو با احتیاط مصرف شود.

زردآلو حاوی آنتی‌اکسیدان بالایی است. بیشترین میزان آنتی‌اکسیدان آن متعلق به فلاونوئید پلی فنولیک مانند لوتئین، زآگزانتین و بتاکریپتو گزانتین ها است؛ مجموعه این‌ها موجب حفاظت بیشتر سلول‌ها در برابر رادیکال‌های آزاد اکسیژن که دلیل پیری، سرطان‌ها و بیماری‌های مختلف می‌باشند، می‌شود.

برای خرد کردن سنگ مثانه ۵ گرم از روغن مغز تلخ زردآلو با احتیاط مصرف شود. سپس هر ۴ ساعت یک لیوان عرق خارشتری.

شکوفه‌های خشک شده زردآلو خونریزی داخلی و بیرونی را بند می‌آورد.

زردآلو ضد سرطان است (مخصوصاً سرطان ریه و لوزالمعده).

زردآلوی رسیده به علت دارا بودن ویتامین‌های گروه B برای درمان بیماری‌های عصبی و روحی، بی‌خوابی، خستگی شدید، گیجی، فراموشی و ... مفید است.

کسانی که کارهای فکری زیاد دارند خوردن زردآلو را فراموش نکنند.

برای کسانی که لاغر هستند خوردن زردآلو در فواصل غذا مفید است.

زردآلو برای خانم‌های حامله به‌عنوان عصرانه بسیار مفید است.

زردآلو سرشار از ویتامین A است که به رشد اطفال کمک کرده و باعث تقویت بینایی در آن‌ها می‌شود.

در بین سبزیجات، هویج و در بین میوه‌ها، زردآلو بیشترین مقدار بتاکاروتن را دارند و هیچ میوه دیگری به این اندازه دارای بتاکاروتن نیست. بتاکارتوتن از پوست در برابر اشعه ماورای بنفش محافظت می‌کند.

بتاکاروتن موجود در زردآلو مانع پینه بستن و خشک شدن پوست می‌شود. وقتی پوست بدن پوسته پوسته شده و سفید یا خاکستری رنگ می‌شود، نشانه کمبود بتاکاروتن است.

پوست‌هایی که خیلی خشک هستند چند برگه خشک زردآلو را در روغن زیتون خیس نموده سپس کوبیده به‌صورت ماسک روی پوست صورت بگذارید.

برای ترک دست‌وپا از ترکیب برگه زردآلو که در روغن بادام زمینی خیسانده استفاده شود.

برای رفع چروک صورت آب زردآلوی تازه را با کمی شیر و عسل مخلوط نموده ابتدا پوست را با صابون گیاهی شسته سپس با این محلول ماساژ دهید.

ماسک زردآلو لطیف کننده پوست صورت و گردن است.

برای رفع چروک صورت آب زردآلوی تازه را با کمی شیر و عسل مخلوط نموده ابتدا پوست را با صابون گیاهی شسته سپس با این محلول ماساژ دهید.

برای جلوگیری از نفخ خوب است که هسته زردآلو را هم بخوریم.

هسته تلخ زردآلو مواد سمی به نام اسید سیانیدریک و اسید پروسیک دارد. لذا خوردن هسته تلخ زردآلو خطرناک است.

مغز هسته از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک و برگ و گل آن سرد و خشک است.

مغز زردآلو آن تقویت‌کننده قوای جنسی است

خواص روغن زردآلو

روغن هسته زردآلو را اگر در گوش بچکانید صداهای گوش را از بین برده و سنگینی گوش را درمان می‌کند.

روغن مغز هسته برای نرم کردن پوست مفید است

روغن مغز هسته اگر تلخ باشد کشنده کرم معده و روده است

روغن تلخ هسته ورم مقعد را از بین برده و سنگ مثانه را خرد می‌کند.

دم کرده برگ زردآلو برای قطع اسهال مفید است

مضرات زردآلو

اشخاص سالخورده و کودکان باید از زیاد خوردن آن احتراز کنند. همیشه باید زردآلو را قبل از غذا خورد و همراه با آن هسته آن را نیز تناول نمود زیرا هسته زردآلو ضد نفخ بوده و هضم آن را آن آسان می‌سازد.

افرادی که ناراحتی کبدی دارند، باید از زیاد خوردن زردآلو پرهیز کنند.

مصرف زیاد زردآلو باعث ایجاد لک‌های سفید پوستی می‌شود.

زردآلو از نظر طب قدیم ایران سرد و تر است، لذا برای سردمزاجان مضر است.

این میوه را هنگام ناشتا و با معده خالی نخورید، زیرا سبب دل‌پیچه می‌شود.

هرگز زردآلو را بعد از غذاهای سنگین نخورید.

بعد از خوردن زردآلو آب سرد ننوشید یا با آب سرد استحمام نکنید، زیرا باعث ایجاد گاز و نفخ در معده می‌شود.

اگر بعد از خوردن زردآلو دچار سنگینی و نفخ معده شدید، فوراً مقداری زیره را دم کرده و میل نمایید یا مقداری عرق زیره یا عرق نعنا بخورید.

زردآلو خشک شده اغلب با سولفیت‌ها عمل‌آوری می‌شوند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند و در برابر اکسیداسیون و بی‌رنگ شدن در طی خشک شدن مقاومت بیشتری داشته باشند مانند آن چه برای دیگر میوه‌های خشک مانند انجیر نیز اتفاق می‌افتد.

سولفیت که رنگ نارنجی روشن زردآلو را در طی فرایند خشک شدن تثبیت می‌کند موجب ایجاد حالت‌های حاد تنفسی در برخی افراد حساس مبتلا به آسم می‌شود. بنابراین افراد حساس به سولفیت می‌توانند در عوض از میوه‌های خشک بدون سولفور که قهوه‌ای رنگ هستند استفاده نمایند.

برای خرید بذر زردآلو و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

آویشن یک گیاه معطر باستانی است که در آشپزی استفاده‌های زیادی از آن می‌شود و موردعلاقه بسیاری از آشپزان است. آویشن همچنین به‌عنوان یکی از گیاهان دارویی نیز شناخته می‌شود. آویشن یک گیاه خزنده و مقاوم است، این گیاه سطح زمین را پوشش می‌دهد و گاهی اوقات در امتداد یک دیوار هم رشد می‌کند و به‌راحتی قابل کاشت در ظروف و گلدان‌ها نیز می‌باشد. گل‌های کوچک آویشن به رنگ صورتی یا بنفش کمرنگ هستند و با عطر خود باعث جذب زنبورهای عسل می‌شوند. بیش ۳۰۰ گونه از این گیاه چندساله مقاوم وجود دارد. آویشن تقریباً می‌تواند در هر آب و هوایی رشد کند.

بذر آويشن را معمولاً به شکل مستقیم و بر روی ردیف‌‌هایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در عمق کمتر از نیم سانتی‌‌متر می‌‌کارند. درصورتی‌که کشت بذر آويشن به روش غیرمستقیم صورت گیرد، فاصله بین ردیف‌‌ها حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌‌متر است و بذر آويشن باید در خزانه هوای آزاد کشت شود. پس از اینکه ارتفاع نشاء تقریباً ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌‌متر شد، باید آن‌‌ها را به زمین اصلی منتقل کرد. بوته‌‌ها را با فاصله ۲۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در ردیف‌‌هایی که حدوداً نیم متر از هم فاصله دارند، در زمین اصلی می‌‌کارند.

داشتن آویشن تازه در منزل و عطر دل‌انگیز آن، هر کسی را به کاشت این گیاه ترغیب می‌کند. در واقع با کاشت بذر آويشن در گلدان، شما با یک تیر، دو نشان زده‌اید. آویشن شکل ظاهری جذاب و زیبایی دارد. بعد از کاشت در گلدان، آن را می‌توان در فضای داخلی خانه قرار داد تا زیبایی خانه را دو چندان کند. از طرف دیگر، امکان بهره بردن از خواص آویشن در درمان بیماری‌ها و تهیه غذا وجود خواهد داشت. اگر شما در کاشت بذر آويشن مهارت پیدا کنید، این می‌تواند نوعی شغل خانگی پردرآمد نیز محسوب شود.

مراحل کاشت بذر آويشن در گلدان

برای کاشت آویشن در گلدان شما می‌توانید بذر آويشن یا قلمه‌های جوان آن را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه و با دنبال کردن مراحل زیر آن را در گلدان بکارید.

بذر آويشن را به‌صورت متراکم در گلدان متوسطی در عمق نیم سانتی‌متری خاک بکارید.

پس از به ثمر رسیدن بذر آويشن و جوانه زدن آن، بوته‌‌های ضعیف را به اندازه مطلوب تنک کنید. فاصله بین بذر آويشن ها یا نهال‌های آویشن را ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید.

بذر آويشن های طی یک تا دو هفته در دمای ۳۲- ۱۲ درجه سانتی‌گراد جوانه می‌زنند.

پس از کاشت بذر آويشن بهترین کار برای نگهداری این گیاه قرار دادن آن در معرض نور غیرمستقیم آفتاب است.

بهترین زمان برای کاشت بذر آويشن در گلدان اواخر اسفند و اوایل بهار است. اولین گل‌های گیاه از اواسط اردیبهشت ظاهر می‌شوند و گلدهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه می‌یابد. در اواسط تابستان شما می‌توانید برگ‌های تازه گیاه را برداشت کنید.

شرایط محیطی

خاک مناسب

مناسب‌ترین خاک برای کاشت بذر آويشن در گلدان، خاکی با بافت متوسط، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهک و غنی از عناصر غذایی است.

آبیاری

آویشن به آبیاری به‌صورت متوسط و منظم نیاز دارد. آبیاری بیش‌ازحد باعث پوسیدگی ریشه گیاه می‌شود.

دمای مناسب

گیاه آویشن برای رشد نیازمند هوای گرم است و در برابر سرما چندان مقاوم نیست. بهترین دما برای کاشت بذر آويشن در گلدان دمای ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. یا این وجود این گیاه، دامنه تحمل تغییرات دمای ۱۲ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد را دارد.

نوردهی

گلدان را در محلی با امکان دریافت نور کافی خورشید قرار دهید. پنجره‌های جنوبی آپارتمان بهترین مناسب‌ترین مکان برای نگهداری از این گیاه است.

هرس

چیدن نوک ساقه‌های آویشن باعث می‌شود که گیاهتان پرپشت باقی بماند. این کار را قبل از چوبی شدن ساقه‌های آویشن انجام دهید.

آفات و بیماری‌ها

آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماری‌ها می‌شود. با این وجود توصیه می‌کنیم از دادن سم به گیاه خودداری کنید تا بتوانید با خیال راحت از برگ‌های آویشن در پخت غذا و تهیه دم‌نوش استفاده کنید.

در هر زمان که بخواهید می‌توانید برگ‌ها و گل‌های آویشن را برداشت و آن‌ها را در یک محیط دارای سایه با تهویه مناسب خشک کنید. برگ‌های خشک آویشن قابلیت نگهداری برای دو سال را دارند و عطر خود را حفظ می‌کنند.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

ناز آفتابی یک گیاه گل‌دار در خانواده بومی آرژانتین، جنوب برزیل و اروگوئه است. همچنین در جنوب آسیا دیده می‌شود و به‌طور گسترده‌ای در بسیاری از مناطق بالکان گسترش یافته است. در بنگلادش نیز موجود است و با نام گل زمان، به این دلیل که گل تا به یک زمان خاص به شکوفه می‌رسد نام‌گذاری شده است. این گیاه در ابتدا کوچک است، اما با رشد سریع سالانه به ۳۰ سانتی‌متر بلندی می‌رسد، هر چند که معمولاً کمتر از این است. بااین‌حال اگر به‌درستی کشت شود به‌راحتی می‌تواند به این ارتفاع برسد. برگ‌های آن ضخیم و گوشتی تا ۲٫۵ سانتی‌متر، مرتب و متناوب در خوشه‌های کوچک است. گل‌ها با قطر ۲٫۵ تا ۳ سانتی‌متر با پنج گلبرگ به رنگ‌های متغیر قرمز، نارنجی، صورتی، سفید و زرد است.

گل ناز دارای ارقام متعدد می‌باشد و بعضاً دارای گل‌هایی با دو گلبرگ اضافی می‌باشند و در رنگ بسیار تنوع دارند. گل ناز به‌طور گسترده در آب‌وهوای معتدل به‌عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده می‌شود. گل ناز یکی از مهم‌ترین گل‌هایی است که در باغ‌های قدیمی کشت می‌شد و معمولاً برای کاشت آن محل خاصی را در نظر می‌گرفتند. بذر ناز آفتابی بسیار ریز است. کشت به‌وسیله بذر ناز آفتابی انجام می‌شود و شبیه به چمن‌کاری است. این گیاه را در پارک‌ها، باغ‌های صخره‌ای، چمن‌کاری‌ها، میدان‌ها و بولوارها برای تزیین، رایج است.

گل‌های گل ناز شب‌ها بسته و صبح‌ها با نور آفتاب باز می‌شوند. روز‌هایی که هوا ابری است گل‌ها بسته می‌مانند. این گیاه، چون گسترش عرضی زیادی دارند در مدت کوتاهی زمین را می‌پوشاند و یکی از گل‌های مناسب جهت تپه‌ها و سراشیبی هاست.

گل‌دهی گل ناز آفتابی

از اواسط تابستان تا اواسط پاییز گل می‌دهد. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری به‌طور منظم می‌توان ایجاد کرد.

نور گل ناز آفتابی

یکی از اساسی‌ترین نیازهای گل ناز نور است. این گیاه هم همانند سایر گیاهان گوشتی به نور مستقیم و محیطی کاملاً روشن نیاز دارد. (حدود ۶ الی ۸ ساعت در طول روز روشنایی) کمبود نور منجر به عدم باز شدن گل‌های گیاه می‌شود. جالب است بدانید که در روزهای ابری میزان شکوفایی گل‌های این گیاه کاهش پیدا می‌کند.

دمای گل ناز آفتابی

یکی از ویژگی‌های گل ناز که کمتر در سایر گل‌ها دیده می‌شود مقاومت زیاد آن در برابر گرما و خشکی است. بنابراین در باغچه‌های سنگی جلوی ساختمان‌ها که در اثر تابش آفتاب بسیار گرم می‌شود یکی از نادرترین گیاهانی است که می‌تواند کشت شده و شرایط موجود را تحمل کند. گل ناز مکان‌های آفتاب‌گیر و گرم را بیشتر می‌پسندد.

خاک گل ناز آفتابی

بذر ناز آفتابی نسبت به حاصلخیزی خاک حساسیت خاصی ندارد و تقریباً شورپسند است. خاک بذر ناز آفتابی باید زه کش کافی داشته باشد. اگر خاک حاصلخیز و کاملاً قوی باشد بذر ناز آفتابی سریعاً رشد می‌کند و تمام بستر خود را می‌پوشاند. بهترین خاک برای بذر ناز آفتابی خاک سبک و شنی و یا خاک مرغوب باغچه با مقداری خاک برگ، یا کود دامی است. خاک بذر ناز آفتابی باید تا حدودی سبک و همیشه مرطوب باشد.

آبیاری گل ناز آفتابی

گل ناز آفتابی در بهار و پاییز کمتر آبیاری می‌شود ولی در روزهای گرم تابستان به آبیاری بیشتری نیاز دارد، ضمن اینکه می‌تواند بی‌آبی را برای مدت تحمل کند. مواظبت خاصی نیاز ندارد ولی چون ارتفاع آن کوتاه است باید خوب علف زنی شود تا مغلوب علف‌های هرز نشود. گل ناز تا حدی تحمل خشکی را دارد، اما بهترین گل را با آبیاری به‌طور منظم می‌توان ایجاد کرد. آبیاری آن به‌صورت روزانه انجام می‌گیرد.

تکثیر گل ناز آفتابی

تکثیر به روش قلمه

شما برای تکثیر گل ناز می‌توانید از روش قلمه استفاده کنید. روش‌های مختلفی برای قلمه گرفتن از این گیاه وجود دارد که ساده‌ترین و کاربردی‌ترین آن‌ها قلمه گرفتن از ساقه گیاه است، شما ساقه‌ای به طول حدود ۱۰ سانتی‌متر را انتخاب کنید و برش بزنید و سپس در یک لیوان آب قرار دهید، بعد از حدود یک هفته گیاه شروع به ریشه دهی خواهد کرد، سپس می‌توان آن را در مخلوط خاک برگ+ شن و یا کوکوپیت + پرلیت منتقل کرد. البته شما می‌توانید قلمه را به‌صورت مستقیم به خاک سبک منتقل کنید ولی برای این کار به مدت ۲۴ ساعت قلمه را در دمای اتاق بگذارید بماند و سپس به خاک منتقل کنید.

تکثیر به روش بذر ناز آفتابی

شما می‌توانید از بذر ناز آفتابی برای تکثیر استفاده کنید که برای این کار بهتر است در اوایل بهار بذر ناز آفتابی ها را در خاکی سبک بکارید. اول از همه باید خاک بستر کشت را خوب خیس کنید و سپس که آب‌های اضافی از زیر گلدان خارج شدن بذر ناز آفتابی ها رو روی سطح خاک پخش می‌کنیم و سپس یک لایه نازک از خاک را روی بذر ناز آفتابی ها می‌پاشیم. از یک آب‌پاش برای آبیاری بذر ناز آفتابی ها تا زمان جوانه‌زنی استفاده کنید ولی زمانی که بذر ناز آفتابی ها جوانه زده و سبز شدن می‌توانید به‌راحتی گیاه را به‌صورت معمول آبیاری کنید.

هرس گل ناز آفتابی

یکی از نکات خیلی مهم در نگهداری هر گل و گیاهی هرس است و در نگهداری گل ناز هرس موجب تحریک رشد ساقه‌های جدید و در نتیجه افزایش گلدهی گیاه می‌شود، برای این کار تا حدود نیمی از ساقه‌هایی را که خیلی بلند شده‌اند رو کوتاه کنید. اما توجه داشته باشید که آرام آرام انجام دهید به این صورت که هر هفته یک ساقه را انتخاب نموده و عمل هرس را انجام دهید. اگر شما هرس را یک‌دفعه انجام دهید باعث ضعیف شدن گیاه و از بین رفتن آن خواهید شد.

اسفناج یکی از سبزی‌هایی است که می‌توانید درون یک گلدان و در زیر سایه، رشد و پرورش دهید. اسفناج را می‌توان به‌راحتی درون یک ظرف و در محیط خانگی و روی طاقچه پنجره پرورش داد، نحوه کاشت اسفناج بسیار آسان است. در این مطلب به بررسی نحوه کاشت بذر اسفناج در گلدان یا در یک ظرف می‌پردازیم.

رشد و پرورش بذر اسفناج در گلدان

ابتدا بذر اسفناج ‌ها را به‌اندازه ۱/۲ اینچ درون یک ظرف بکارید. با توجه به شرایط محیطی بین ۵ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا این بذر اسفناج ها شروع به جوانه‌زن کنند. صبر کنید تا هر بذر اسفناج ۲ تا ۳ جوانه زده و سپس این شاخه‌ها را به گلدان اصلی انتقال دهید (این کار را با احتیاط انجام دهید).

انتخاب گلدان

برای پرورش بذر اسفناج در گلدان، باید گلدانی انتخاب کنید که حداقل بین ۶ تا ۸ اینچ عمق داشته باشد. نیاز نیست که از یک گلدان عریض و عمیق استفاده کنید. می‌توانید از گلدان‌های کوچک استفاده کرده و درون هر گلدان یک بذر اسفناج را پرورش دهید.

فضا و فاصله

بین هر بذر اسفناج ۳ اینچ فاصله بگذارید، اگر می‌خواهید گیاهی با برگ‌های بزرگ داشته باشید، بین بذر اسفناج ۵ اینچ فاصله بگذارید. اگر می‌خواهید در زمان کوتاهی از محصول خود استفاده کنید (چیدن محصول) می‌توانید فاصله بین هر بذر اسفناج را به ۲ اینچ تقلیل دهید. ظرفی که درونش اسفناج می‌کارید را به‌صورت مربعی تقسیم‌بندی کنید و بررسی کنید چند بذر اسفناج را می‌توانید درون آن بکارید.

پیش‌نیازهای پرورش اسفناج درون ظرف

موقعیت

اگر اسفناج را در فصل پاییز پرورش می‌دهید و در منطقه‌ای معتدل (آب و هوایی) زندگی می‌کنید، به خاطر کوتاه بودن طول روز و کم بودن شدت نور خورشید، ظرف گیاه را زیر نور آفتاب قرار دهید. در بهار و تابستان، ظرف خود را در مکانی قرار دهید که اندکی سایه به آن برسد، مخصوصاً در هنگام بعدازظهر. در مناطق گرمسیری ظرف اسفناج را در مکانی قرار دهید که بیشترین سایه را دریافت کند.

خاک

برای پرورش بذر اسفناج درون ظرف، باید از خاکی استفاده کنید که سرشار از مواد ارگانیک باشد. ماهیت خاک مورداستفاده باید مشابه خاک رس باشد. از خاکی که حالت کلوخی دارد و از عبور آب جلوگیری می‌کند، استفاده نکنید. مهم‌ترین فاکتور خاک برای رشد اسفناج وجود خاصیت تخلیه خوب آب است. همچنین PH خاک نیز باید خنثی (۷) باشد.

آب دهی

در هنگام پرورش اسفناج دقت کنید که آب حالت راکد و ایستایی پیدا نکند زیرا این موضوع می‌تواند منجر به افزایش بیماری‌های قارچی درون اسفناج بشود. همچنین از خیس کردن شاخ و برگ‎‌ها پرهیز کنید. خاک را مرطوب کنید اما از خیس کردن آن پرهیز کنید دقت داشته باشید که آب باید به‌خوبی تخلیه شود.

دما

بذر اسفناج در دمای ۴۰ فارنهایت (۴ درجه سانتی‌گراد) به بالا جوانه می‌زند. بهترین دما برای رشد اسفناج بین ۵۰ تا ۸۰ درجه فارنهایت (۱۰ تا ۲۷ درجه سانتی‌گراد) است. اکثر ذرات تشکیل‌دهنده اسفناج می‎‌توانند دمایی بین ۲۰ تا ۹۰ درجه فارنهایت (۶ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد) را به‌راحتی تحمل کنند. اگر دما خیلی زیاد شد نیاز است که برای گیاه خود سایه ایجاد کنید.

نحوه کاشت اسفناج در فضای منزل

اگر در بیرون از منزل خود فضای زیادی در اختیار ندارید، پرورش اسفناج درون منزل و روی طاقچه پنجره یک ایده بسیار عالی است. برای این کار تعدادی گلدان کوچک به عمق ۶ اینچ تهیه کنید و بذر اسفناج ها را درون آن‌ها پرورش دهید. همچنین می‌توانید گل و گیاهان دیگری را نیز درون آن‌ها پرورش دهید.

مراقبت از اسفناج

در پرورش اسفناج نیاز به توجه و مراقبت خاصی نیست. آبیاری منظم، بارورسازی و خاک مناسب کلیدی‌ترین موارد برای داشتن یک محصول مناسب است.

بارورسازی

برای پرورش بهداشتی اسفناج سبز، باید از نیتروژن استفاده کنید. در زمان کاشت گیاه می‌توانید از بارورسازهای زمانی و یا کودهای کشاورزی و نباتی استفاده کنید. این امر باعث می‌شود تا مواد مغذی به مقدار کافی در دسترس باشد. تغذیه گیاه با چربی ماهی یا چای خشک در میانه زمان رشد محصول یک روش ارگانیک برای پرورش بهتر گیاهان است. اگر در زمان کاشت بذر اسفناج از بارورسازهای زمانی استفاده نکرده‌اید، می‌توانید در زمان رشد گیاه از بارورسازی‌های مایع و در بازه زمانی منظم استفاده کنید.

کوددهی

حتی اگر اسفناج را درون گلدان پرورش می‌دهید، باید کوددهی را انجام دهید. کود دهی با مواد ارگانیک به حفظ رطوبت خاک کمک می‌کند.

آفات و بیماری‌ها

اگر در حجم محدود و در یک فضای کوچک به پرورش اسفناج مشغول هستید، زیاد نگران نشوید چون می‌توانید به‌راحتی بیماری و آفات احتمالی را کنترل کنید. بااین‌وجود حواس خود را جمع کنید و اگر روی برگ اسفناج حشرات برگ‌خواری مثل کرم مشاهده نمودید، این عوامل ایجاد بیماری را به‌سرعت از بین ببرید.

چند نکته برای پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر

اگرچه اسفناج برای یک منطقه سرد و خنک مناسب است، اما پرورش آن در مناطق گرمسیری نیز بسیار آسان است. می‌توانید در این مناطق اسفناج را به‌آسانی دو بار و در ماه‌های غیر اوج گرما پرورش دهید. برای این کار باید سایه و آب کافی وجود داشته باشد تا دمای خاک خنک و مرطوب نگه‌داشته شود.

در مناطق گرمسیر، سبزی‌هایی مثل کاهو و اسفناج سریعاً رشد کرده و دانه می‌زنند، یکی از نکات بسیار مهمی که در پرورش اسفناج در مناطق گرمسیر باید رعایت شود استفاده از اسفناج‌های مقاوم در برابر گرما است که به‌آرامی رشد می‌کنند و به‌صورت ناگهانی به مرحله دانه زدن نمی‌رسند. این نوع اسفناج‌ها در برابر گرما و رطوبت (شرجی) مقاوم هستند.

برداشت محصول

اسفناج بین ۳۷ تا ۵۰ روز پس از جوانه زدن و با توجه به شرایط پرورش و ذرات ذره‌بینی موجود در خاک قابل‌برداشت است. می‌توان برداشت را زمانی انجام داد که گیاه حداقل ۵ تا ۶ برگ داشته باشد و طول هرکدام نیز حداقل ۳ تا ۴ اینچ باشد. ابتدا برگ‌های بیرونی را برداشت کنید و اجازه دهید برگ‌های درونی همچنان رشد کنند و یا اینکه تمام گیاه را با چاقو یا قیچی برش دهید، باقی‌مانده گیاه مجدداً شروع به جوانه زدن خواهد کرد.

هنگامی‌که هوا گرم و مرطوب می‌شود گیاه دارای یک ساقه عمودی می‌شود و می‌توانید گل‌های کوچک سبز یا زردرنگ را روی آن مشاهده کنید. نتیجه این است که شاخ و برگ روی گیاه ضخیم‌تر شده و مزه‌اش را نیز تغییر می‌دهد (تلخ‌تر می‌شود)؛ بنابراین برای داشتن یک مزه بهتر توصیه می‌شود قبل از تشکیل گل عمل برداشت محصول صورت پذیرد.

برای خرید بذر اسفناج و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

بلوبری یا زغال اخته آبی میوه بومی آمریکای شمالی است که تا سال ۱۹۳۰ به اروپا معرفی نشده بود. بلوبری در فصل گوجه‌سبز یا آلوچه یافت می‌شود و ترک‌های غرب گیلان به این میوه ترش و شیرین قاراگیله می‌گویند. این میوه دوست‌داشتنی، محبوب و مغذی که کالری کم و خواص زیادی دارد در بین طرفدارانش به گل سرسبد میوه‌ها (superfood) معروف است و کمتر کسی پیدا می‌شود که به این میوه علاقه نداشته باشد. طعم میوه‌های این گیاه شیرین است. بوته‌های آن می‌تواند میوه از ماه می تا ماه ژوئن (به مدت یک ماه) است که البته مدت میوه‌داری این گیاه را می‌توان تغییر داد. و این تحت تأثیر شرایط محلی گیاه مثل ارتفاع و پهنای جغرافیایی می‌باشد. این میوه یکی از خوشمزه‌ترین میوه‌های تابستانی است. این میوه به ظاهر کوچک نقش مؤثری در نرم کردن پوست‌های خشک، ارتقا عملکرد مغز و پیشگیری از سرطان دارد.

کاشت

گیاه بلوبری برای آن که رشد خوبی داشته باشد باید در معرض نور کامل خورشید قرار گیرد. بلوبری در هر خاکی امکان رشد را دارد. فقط لازم است که PH خاک اسیدی -بین ۴ تا ۵- و غنی از مواد آلی باشد. همچنین لازم است خاک به‌خوبی زه کشی شده باشد. دمای مناسب برای جوانه زدن بذر بلوبری حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد و دمای مناسب برای رشد نهالش بین ۲۲ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. بذر بلوبری در مناطق گرم در پاییز کاشته می‌شود و در منطق سرد در بهار. برای کاشت بلوبری نیاز به سرمادهی دارد ولی این بذرها سرمادهی توسط شرکت تولیدکننده داده شده است پس نیازی به این کار نیست.

برای کاشت بذرها یک سینی نشا یا یک گلدان را از پیت ماس پر کنید و بذرها را در سطح خاک قرار دهید. بذرها نباید با خاک پوشانده شوند. خاک را باید به‌طور مداوم مرطوب نگه دارید. جوانه‌زنی بلوبری ممکن است بین ۱ تا ۲ ماه زمان ببرد. وقتی ارتفاع نهال بلوبری به ۸ سانتی‌متر رسید آماده‌ی انتقال به گلدان بزرگ‌تر یا زمین است. باید نهال را در یک مکان گرم و آفتاب‌گیر بکارید و خاک را همیشه مرطوب نگه دارید. بعد از ۲ یا ۳ هفته که از انتقال نهال بلوبری به محل اصلی کاشت آن گذشت، می‌توانید از یک کود مایع برای بارور کردن آن استفاده کنید. تولید میوه زمانی شروع می‌شود که ارتفاع نهال بلوبری به ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر برسد که معمولاً در سال دوم کاشت این اتفاق رخ می‌دهد. فاصله بین نهال‌های بلوبری در زمین باید بین نیم تا یک و نیم متر باشد. بعد از آن که نهال‌های بلوبری را در زمین کاشتید به اندازه ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر مالچ در اطراف گیاه اضافه کنید تا هم رطوبت خاک حفظ شود و هم از رشد علف‌های هرز جلوگیری به عمل آید. این عمل سبب غنی‌سازی خاک نیز می‌شود. هر دو سال یک مرتبه مالچ اضافه کنید.

میزان آب دهی به بلوبری در هر هفته باید بین یک تا دو اینچ باشد. آبیاری نباید بیش از حد انجام شود. بوته بلوبری لازم است که هر زمستان شاخ و برگ اضافی آن چیده و هرس شود. در سال اول پس از آن که بوته بلوبری شکوفه داد لازم است که تمام شکوفه‌ها را هرس کنید. این کار سبب می‌شود گیاه رشد بهتری داشته باشد. می‌توانید برای بهتر شدن رشد گیاه از کودهای نیتروژن دار نیز استفاده کنید. کود دهی را یک بار در اوایل بهار و بار دیگر در اواخر بهار انجام دهید. هر دو سال یک بار لازم است که PH خاک تست شود. اگر اسیدیته خاک کمتر ۴ بود لازم است خاک اسیدی‌تر شود. برای این منظور می‌توانید از کمپوست‌های اسیدی استفاده کنید. اگر اسیدیته خاک بیشتر از ۴٫۵ بود، خاک را با گرانول گوگرد مخلوط کنید تا PH خاک کاهش یابد.

خواص

۱. بلوبری کالری کمی دارد اما بسیار مغذی است.

بلوبری هم مانند دیگر افرادِ خانواده‌اش یعنی کرنبری (Cranberry) و هاکلبری (huckleberry) معمولاً به‌صورت بوته یا درختچه‌های گل‌دار به‌عمل می‌آید و رنگ میوه آن از آبی تا بنفش متغیر است. این میوه کوچک معمولاً بین ۵ تا ۱۶ میلی‌متر قطر و انتهای آن زائده‌ای تاج‌مانند وجود دارد. بلوبری در ابتدا سبز‌ و هنگامی که کاملاً رسیده می‌شود، از سبز به آبی‌ و بنفش تغییر رنگ می‌دهد. از نظر خواص بلوبری، این میوه یکی از مغذی‌ترین انواع توت‌هاست و یک فنجان (۱۴۸ گرم) از این میوه دوست‌داشتنی ۴ گرم فیبر، ۲۴ درصد ویتامین C از شاخص RDA (معیاری مربوط به پروتئین و سایر مواد مغذی موردنیاز بدن انسان از سوی سازمان غذا و تغذیه وابسته به شورای تحقیقات ملی و آکادمی علوم آمریکا که هر چند سال یک‌بار تجدیدنظر و منتشر می‌شود. این معیار نشان‌دهنده میزان موردنیاز مواد غذایی برای افراد معمولی و سالم است)، ۳۶ درصد ویتامین K از شاخص RDA، ۲۵ درصد منگنز از شاخص RDA و مقادیر کمی از سایر مواد مغذی دارد. ۸۵ درصد بلوبری آب است و یک فنجان سرپر از این میوه آبدار حدوداً ۸۴ کالری و ۱۵ گرم کربوهیدرات دارد. باید بدانید که کالری بلوبری تماماً تبدیل به انرژی می‌شود و این موضوع بلوبری را که کالری کمی دارد اما سرشار از فیبر، ویتامین C و K است به یک منبع عالی مواد مغذی تبدیل می‌کند. قرص لاغری بلوبری یکی از قوی ترین محصولات لاغری و چربی سوز با کاهش وزن بالا می باشد. کپسول لاغری بلوبری موجب کاهش کلسترول و ارتقا سطح گلوکز خون می شود.

۲. بلوبری پادشاه خوراکی‌های حاوی آنتی‌اکسیدان است

همان‌طور که خودتان هم می‌دانید آنتی‌اکسیدان‌ها عناصر مهمی برای سلامتی بدن هستند، این عناصر مانع آسیب رادیکال‌های آزاد به بدن می‌شوند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که می‌توانند به ساختار سلولی آسیب بزنند و به روند پیری و پیشرفت بیماری‌های خطرناک مانند سرطان کمک کنند. دانشمندان معتقدند که بلوبری در میان تمامی میوه‌ها و سبزیجاتی که مصرف آن‌ها متداول است، بالاترین میزان آنتی‌اکسیدان را دارد. ترکیبات اصلی آنتی‌اکسیدانی در بلوبری متعلق به خانواده بزرگی از پلی‌فنول‌هاست که به نام فلاونوئیدها شناخته می‌شوند. خوب است بدانید که گروهی از فلاونوئیدها به‌ویژه خانواده آنتوسیانین‌ها به‌عنوان عناصر مؤثر و مفید برای سلامتی بدن شناخته می‌شوند و می‌توانند سطح آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن را به مقدار چشمگیری افزایش دهند.

۳. بلوبری آسیب‌های DNA را که می‌توانند به روند پیری و بروز سرطان کمک کنند، کاهش می‌دهد

آسیب‌های اکسیداتیو DNA (پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن) بخشی از زندگی روزمره‌ی ما هستند که ده‌ها هزار بار در روز برای هر کدام از سلول‌های بدن رخ می‌دهند. این نوع آسیب بخشی از روند رشد پیری است و نقش مهمی در توسعه‌ی بیماری‌هایی مانند سرطان دارد. از آنجایی‌که بلوبری مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان دارد، می‌تواند برخی از رادیکال‌های آزاد را که به DNA آسیب وارد می‌کنند، خنثی کند.

۴. بلوبری در برابر آسیب‌ها از کلسترول خون محافظت می‌کند

باید بدانید که آسیب‌های اکسیداتیو به سلول‌ها و DNA محدود نمی‌شود. هر زمان که لیپوپروتئین‌های کلسترول بد خون (LDL) در روند به گردش درآمدن، اکسید می‌شوند هم بدن دچار مشکل خواهد شد. در واقع اکسیداتیو LDL یکی از مراحل مهم در پیشروی ناراحتی‌های قلبی شناخته می‌شود. اما خوشبختانه آنتی‌اکسیدان موجود در بلوبری می‌تواند کلسترول بد خون را کاهش دهد و به کاهش روند اکسیدشدن LDL کمک کند. خبر خوب این است که مصرف روزانه ۵۰ گرم بلوبری در عرض ۸ هفته می‌تواند میزان اکسیداسیون LDL را در افراد چاق ۲۷ درصد کاهش دهد. از طرفی مطالعه‌ی دیگری در همین زمینه بیانگر این حقیقت است که مصرف ۷۵ گرم بلوبری همراه با یکی از وعده‌های غذایی می‌تواند روند اکسیداسیون لیبوپروتئین‌های LDL را کاهش دهد.

۵. بلوبری فشارخون را پایین می‌آورد

همان‌طور که می‌دانید فشارخون یکی از قاتلین پیشتاز جهان است و متأسفانه سالانه افراد زیادی قربانی می‌گیرد. از آنجایی‌که فشارخون یکی از مهم‌ترین عوامل حملات قلبی و سکته‌ی مغزی است، پیامدهای بالقوه‌ و گسترده‌ای دارد و بلوبری با توجه به مزایای فراوانش، تهدیدی جدی برای این قاتل بالفطره شناخته می‌شود.

۶. بلوبری می‌تواند به جلوگیری از بیماری‌های قلبی کمک کند

همان‌طور که گفتیم بلوبری فشارخون و اکسیداسیون کلسترول بد (LDL) را کاهش می‌دهد. اما باید بدانید فشارخون بالا و کلسترول بد بیماری نیستند، بلکه ریسک ابتلا به بیماری را بالا می‌برند. پس مسئله مهم این است که آیا بلوبری می‌تواند مانع مشکلات قلبی جدی و خطرناکی مانند سکته‌ی قلبی شود؟ در پاسخ این پرسش باید بگوییم در سال ۲۰۱۳ مطالعه‌ای در همین زمینه روی ۹۳۶۰۰ پرستار انجام شد که نشان می‌داد خطر بروز حمله قلبی در این افراد با مصرف آنتوسیانین (اصلی‌ترین آنتی‌اکسیدان موجود در بلوبری) تا ۳۲ درصد کاهش داشته است. هرچند تحقیق عنوان‌شده یک مطالعه‌ی میدانی محسوب می‌شود و نمی‌تواند ثابت کند که بلوبری خطر بروز حمله قلبی را کاهش می‌دهد، اما به‌نظر می‌رسد که بلوبری اثرات مثبتی بر عوامل بروز مشکلات قلبی دارد و آن‌ها را کاهش می‌دهد.

۷. بلوبری می‌تواند به حفظ عملکرد مغز و بهبود حافظه کمک کند

همان‌طور که می‌دانید استرس اکسیداتیو (پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن) روند پیری مغز را سرعت می‌بخشد و تأثیر منفی روی عملکرد آن دارد. طبق مطالعاتی که روی نمونه‌های حیوانی انجام شده است، آنتی‌اکسیدان‌های موجود در بلوبری در مناطقی از مغز که برای هوش ضروری هستند تجمع می‌کنند. این آنتی‌اکسیدان‌ها به‌طور مستقیم با نورون‌های سالم ارتباط برقرار می‌کنند که این مسئله موجب بهبود سیگنال‌های سلولی می‌شود. البته خالی از لطف نیست بدانید که مطالعات روی انسان هم در این مورد نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است.

۸. آنتوسیانین‌های موجود در بلوبری می‌تواند اثرات ضددیابتی داشته باشد

میزان شکر موجود در بلوبری نسبت به سایر میوه‌ها مناسب‌تر است. از این لحاظ می‌توان میزان قند موجود در یک فنجان بلوبری یعنی معادل ۱۵ گرم از این میوه را با قند موجود در یک سیب کوچک یا یک پرتقال نسبتاً بزرگ برابر دانست، اما نکته مهم این است که ترکیبات زیست فعال بلوبری اثرات مخرب قند را کاهش می‌دهد و قندخون را کنترل می‌کند. تحقیقات مختلف گویای این حقیقت است که آنتوسیانین‌های بلوبری می‌توانند بر میزان حساسیت انسولین و متابولیسم گلوکز تأثیر مثبت داشته باشد. خبر خوب این است که این اثرات ضددیابتی بلوبری نه‌تنها در خود میوه بلوبری بلکه در آب بلوبری، دمنوش بلوبری و همین‌طور عصاره‌ی آن تأیید شده است.

۹. عناصر موجود در بلوبری می‌توانند با عفونت‌های دستگاه ادراری مبارزه کنند

همان‌طور که می‌دانید عفونت‌های دستگاه ادراری یکی از مشکلات رایج در زنان است. آن‌طور که مطالعات مختلف مشخص می‌کند آب بلوبری می‌تواند باعث جلوگیری از این عفونت‌ها شود. از آنجایی که بلوبری بسیار شبیه به خانواده کرنبری‌هاست، بسیاری از مواد فعال موجود در بلوبری شبیه به ترکیبات موجود در کرنبری‌ها هستند. این مواد که ضدچسبندگی نام دارند، به متصل نشدن باکتری‌های اشیریشیا کُلی (E.coli) به دیواره مثانه کمک می‌کند.

۱۰. بلوبری ممکن است بتواند به کاهش آسیب‌های عضلانی ناشی از تمرینات شدید ورزشی کمک کند

همان‌طور که حتماً حداقل یک‌بار تجربه کرده‌اید، ورزش شدید می‌تواند باعث درد عضلانی و خستگی شود که دلیل این امر التهاب موضعی و استرس اکسیداتیو به‌وجودآمده در بافت عضلانی است. طبق تجربه‌های به‌دست‌آمده مکمل‌های حاوی بلوبری ممکن است بتوانند آسیب‌هایی را که در سطح مولکولی رخ می‌دهد کاهش بدهند، درد را به حداقل برسانند و از طرفی ضعف عملکرد عضلات را کاهش دهند. طبق مطالعاتی که در همین زمینه روی ۱۰ زن ورزشکار انجام شد، مصرف بلوبری پس از تمرینات شدید ورزشی پا، بهبود زیادی در سرعت عملکرد ماهیچه‌ها و عضلات داشته است.

برای خرید بذر بلوبری و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

انگور فرنگی سفید یکی از جذاب‌ترین رنگ‌های خانواده‌های انگور فرنگی است، یکی از عوامل جذابیت آن ظاهر شیشه‌ای و پیدا بودن دانه‌های آن از بیرون است (البته در برخی موارد دانه‌ها شفاف نیست و به رنگ سفید مات می‌باشد). دانه‌های انگور وایت کارنت از رقم قرمز و سیاه آن کمی ریزتر بوده و دارای طعم شیرین‌تری است. انگور فرنگی سفید از خانواده انگور فرنگی و بومی اروپا است. این انگور فرنگی بوته‌ای برگ‌ریز است که ارتفاع و پهنایش به یک متر می‌رسد و برگ‌هایی شبیه به پنجه و میوه‌اش به شکل توده‌هایی کروی است که در تابستان قابل خوردن است. انگور فرنگی سفید از نظر طعم و رنگ که سفید مات (شیشه‌ای) است با انگور فرنگی قرمز و بلک کارنت متفاوت می‌باشد. رد کارنت جوانه‌زنی سخت‌تری نسبت به بذرهای بری دیگر همانند رزبری و بلک بری و توت فرنگی دارد و برای جوانه‌زنی شرایط باید مهیا باشد. انگور فرنگی سفید میوه‌ای سردسیری است و آن را در شهرهای سردسیری و معتدل و حتی نیمه گرمسیری در سراسر جهان می‌توان کاشت. انگور فرنگی شیشه‌ای در سال‌های اول به‌صورت درختچه است و شاخه‌های ظریفی دارد. برخلاف انگور فرنگی قرمز و سیاه این رقم برای تزیین و میوه‌شان کشت می‌شوند، رقم «انگور فرنگی سفید» جایزه کیفیت انجمن سلطنتی باغبانی و کشاورزی انگلستان را به دست آورده است.

اندازه میوه کارنت معمولاً هم اندازه آلبالو است و ارتفاع این درختچه حداکثر به دو متر می‌رسد. با توجه به اینکه انگور فرنگی حالت درختچه‌ای است و پاکوتاه است می‌توان آن را در گلدان و در بالکن منازل نیز نگه‌داری کرد. انگور فرنگی سفید همانند رنگ‌های دیگر این خانواده (قرمز، مشکی و…) کمی ترش بوده ولی ترشی آن کمتر از بقیه است به همراه یک شیرینی ملایم. جنس شاخه‌های این میوه از نظر ظاهر و جنس تقریباً شبیه آلبالو است. طعم وایت کارنت یا همان انگور فرنگی سفید را می‌توان ترکیبی از طعم کیوی، آلبالو و انگور دانست. انگور فرنگی سفید منبع بسیار خوبی از ویتامین C است و خواص درمانی تقریباً مشابه با رنگ‌های دیگر دارد. انگور فرنگی سفید یا شیشه‌ای یک جهش ژنی طبیعی از گونه قرمز آن (رد کارنت) است. این میوه بومی مرکز و شرق اروپا و بخش‌هایی از آسیا است. پوست میوه وایت کارنت بسیار نازک است و در جابجایی‌ها معمولاً با کوچک‌ترین ضربه آسیب می‌بیند. انگور فرنگی در تولید مربا، دسر، شربت و طعم‌دهنده‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.

کاشت

کاشت بذر انگور فرنگی سفید خیلی ساده نیست ولی با رعایت چندین نکته می‌توان به‌راحتی نتیجه گرفت، به‌طور کلی برای کاشت کارنت ، انگور از طریق قلمه تکثیر می‌شود ولی کاشت بذر نیز یکی از راه‌های تکثیر است. انگور فرنگی سفید گیاهی سردسیری بوده در نتیجه بذرها برای جوانه‌زنی نیاز به سرمادهی و خواب‌شکنی دارند، بذر کارنت باید به مدت دو تا سه ماه در دمای -۵ درجه قرار بگیرند تا آماده جوانه‌زنی شود، البته برای نتیجه‌گیری بهتر می‌توانید قبل از کاشت بذرها را بین دستمال تمیز مرطوب قرار داده و در طبقه پایین یخچال به مدت ۳ هفته قرار دهید.

جوانه‌زنی بذر انگور کارنت در شرایط مختلف ممکن است تا یک ماه یا بیشتر زمان ببرد در نتیجه با توجه به اینکه بذر مدت زمان زیادی باید در زیر خاک باشد و ممکن است دچار آفات و بیماری شود. ترکیب پیت ماس و کوکوپیت ریز یکی از بهترین ترکیب‌ها برای کاشت است. بهترین ترکیب ما برای بذر انگور فرنگی سفید عبارت است از: کوکوپیت ۲۰ درصد + پیت ماس ۴۰ درصد + شن دانه‌ریز ماشی ۴۰ درصد + مقدار خیلی کمی ورمی کمپوست. بذرها را قبل از کاشت ۴۸ ساعت در آب خیس کنید یا به نحوه بالا سرمادهی کنید سپس ظرف کاشت خود را با خاک موردنظر پر کنید و با دست فشار دهید و آبیاری کنید تا کاملاً نشست کند. سپس در حفره‌ای به عمق کمتر از نیم سانتی­متر در همان خاک بکارید و مجدد به آرامی آبیاری کنید تا بذر با خاک تماس برقرار کند.

نکته بسیار مهم برای جوانه‌زنی بذرهای سردسیری دمای کاشت است، دمای جوانه‌زنی و دمای خاک باید ۲۰ تا ۲۵ درجه باشد در غیر این صورت جوانه‌زنی به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نکته مهم دیگر برای کاشت رطوبت بوده، بذرها پوسته سختی دارند و باید در رطوبت بالای ۸۰ درصد کاشته بشوند در نتیجه باید بر روی بستر کاشت مشما شفاف قرار داد یا اینکه بذرها را در ظرف درب دار شفاف بکارید. ظرف کاشت باید در محیطی پرنور قرار بگیرد ولی زیر نور مستقیم آفتاب به هیچ وجه قرار نگیرد (البته تا قبل از جوانه‌زنی) دلیل آن هم این است که با تابیدن خورشید دمای زیر مشما به شدت بالا رفته و بذر از بین می‌رود، دمای زیر مشما باید ۲۰ تا ۲۵ درجه باشد. آبیاری فقط زمانی انجام شود که خاک رطوبت خود را از دست داد، وقتی رطوبت کاهش یافت با اسپری آب را بر روی بستر کاشت بریزید. می‌توان بر روی مشما چند سوراخ ایجاد نمود تا رطوبت به‌طور نسبی کاهش یابد. به محض جوانه‌زنی سوراخ‌های بیشتری را بر روی مشما ایجاد کنید تا رطوبت کاهش یابد، این کار را هر چند روز یک‌بار انجام دهید تا گیاه به رطوبت کم عادت کند و برای انتقال به فضای باز عادت کند و به‌مرور با انتقال به محیطی پرنورتر نور دریافتی آن را بیشتر کنید.

خواص

در خصوص خواص کارنت قابل ذکر است این میوه سرشار از ویتامین C است. سایر مواد موجود در این میوه عبارت‌اند از: ویتامین B1، ویتامین B2، ویتامین B3، ویتامین B5، ویتامین B6، ویتامین B9 و ویتامین E، ویتامین K و کلسیم، آهن، منگنز، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم و روی است.

این میوه بسیار خوش طعم است و در شیرینی پزی استفاده می‌شود.

این میوه به کاهش وزن کمک می‌کند.

ویتامین C موجود در این میوه سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند.

کلاژن موجود در این میوه موجب تقویت و سلامت پوست می‌شود.

ویتامین k موجود در این میوه به لخته سازی خون کمک می‌کند.

آهن این میوه به اکسیژن رسانی ماهیچه‌ها و سایر نقاط بدن کمک می‌کند.

این میوه سرشار از آنتی‌اکسیدان است که احتمال ریسک به سرطان، مشکلات قلبی و عروقی را کاهش می‌دهد.

برای خرید بذر کارنت و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

یونجه گیاهی است چندساله یا دائمی که ریش‌هایی راست و مستقیم دارد و به ریشه اولیه یونجه معروف است به‌موازات پیدایش ریشه اولیه، قسمت هیپوکوتیل در زیر سطح خاک قرار می‌گیرد و با طویل شدن زیر لپه باعث جوانه زدن و خارج شدن از سطح خاک می‌شود. یونجه جوانه‌زده در این موقع نسبت به آب بیش‌ازاندازه، کمبود آب، شوری خاک یا سله بستن سطح خاک حساسیت خاصی نشان می‌دهد. چنانچه در این موقع سطح خاک سله ببندد، زیر لپه یونجه که به‌صورت قوسی در زیر سطح خاک قرار گرفته‌است نمی‌تواند به سهولت سطح خاک را بشکافد و از آن خارج شود چنانچه زیر لپه یونجه بتواند از سطح خاک خارج گردد در این موقع یونجه جوانه‌زده فقط دارای دو لپه یا کوتیلدون است که به‌صورت برگ‌های متورم به نظر می‌آیند. این برگ اولیه ساده و معمولاً قلبی شکل است و شباهتی با برگ‌های اصلی یونجه ندارد. بعد از گذشت مدتی، نخستین برگ مرکب سه برگچه‌ای یونجه به وجود می‌آید که به‌تدریج با ادامه رشد و نمو، سایر برگ‌های مرکب نیز تشکیل می‌شود. گیاه یونجه علاوه بر ریشه راست و مستقیم اولیه، ریشه‌های جانبی نیز دارد که از سلول‌های حاشیه استوانه مرکزی ریشه اصلی سرچشمه می‌گیرند عامل موفقیت یونجه در مقاومت به کلیه عوامل نامساعد و همچنین استفاده از مواد غذایی تحت‌الارض، برخورداری از یک سیستم ریشه قوی است. ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد برگ‌های آن دارای سه برگچه است برگچه‌های نوک تیز، سبز رنگ و بیضی‌شکل است. گل‌های یونجه به شکل سبز و به رنگ بنفش تیره یا آبی روشن است میوه یونجه مانند صدف بوده و دانه داخل میوه مانند لوبیا ولی کوچک‌تر از آن است.

یونجه به دلیل وجود ویتامین‌های B, K, E, D, A، پروتئین و مواد معدنی موجود در آن غذایی کامل محسوب می‌شود و به «سلطان گیاهان» معروف است. ویتامین C موجود در یونجه دو برابر جعفری و چهار برابر لیموترش است. یونجه علاوه بر استفاده به عنوان علوفه دام توسط انسان نیز به صورت های مختلف مانند به صورت تازه، جوانه یونجه، عرق یونجه و دمنوش یونجه استفاده شده و عسل یونجه نیز پرطرفدار است. خواص یونجه فراوان است که می‌توان به چند مورد اشاره کرد: آهن زیاد، تقویت اعضای بدن، درمان کم‌خونی، ضعف بنیه، درمان سنگ کلیه، معالج رعشه و ناراحتی اعصاب، چاق‌کننده، نیروبخشی، کاهش قند خون، ویتامین A مانع از شب‌کوری، تصفیه خون، ازدیاد شیر مادران، ترک اعتیاد، رقیق‌کننده خون و مانع ابتلا به بیماری قلبی، کاهش‌دهنده کلسترول بد و ... . پزشکان قدیم ایران از مخلوط تعفن یونجه و چند گیاه دیگر برای ترک اعتیاد و تنفر از آن برای ترک اعتیاد استفاده می‌کردند. در حال حاضر برای معالجه معتادان به سیگار و تریاک و هروئین شاهد تأثیرات فوق‌العاده‌ای هستیم.

کاشت و برداشت

یونجه گیاهی چندساله (تقریباً ۵-۷ سال) است بنابراین با زدن شخم عمیق، خاک را برای کاشت یونجه آماده کنید. زمان مناسب کاشت ترجیحاً پاییز و بهار است که بهترین زمان برای کشت بذر یونجه پاییز، اوایل تا اواسط شهریور و برای کشت بهار، نیمه دوم اردیبهشت الی خرداد ماه است. بذر یونجه ها را در عمق یک الی دو سانتیمتری ترجیحاً خاک سبک و شنی کاشت کنید. برای جلوگیری از خشک شدن خاک بعد از اولین آبیاری به ترتیب ۳ روز بعد و دور آبیاری بین ۷ تا ۱۲ روز است.

در برداشت اول بعد از ۵۰-۷۰ درصد از گلدهی و بیشتر و در برداشت‌های بعدی ۱۰-۱۵ درصد گل‌های بنفش (بیشترین کیفیت علوفه) انجام می‌شود. برداشت بذر یونجه بعد از قطع آبیاری در مرحله شروع به قهوه‌ای شدن غلاف‌ها و زمانی که پنجاه درصد غلاف‌ها قهوه‌ای شده‌اند.

برای خرید بذر یونجه و سایر علوفه به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.